Gedichten
Verder
Als verdergaan onmogelijk lijkt, kies dan één enkel
verdergaan, één heerlijke
hardnekkigheid, desnoods om drie uur elke nacht spuitwater
horen stukknappende bellen, een soort sterrenluisteren
in plaats van sterrenkijken. Als verdergaan onmogelijk
is, kies dan één teruggaan naar een toen dat alle ooits
die je beloofd waren plots nu werden, misschien wel naar
die ochtend dat ambitie och, wat willen groeien met
je was als grauwe schimmel doorheen
brood.
Veer
De alles-komt-goed-man van ijzer en raderwerk
dient opgedraaid door, elke dag, een andere
burger. Alleen met degelijk opgewonden veer
schreeuwt hij schokkend bewegend door stad en steeg:
‘Alles, alles komt altijd
goed!’ Wie vergeet zijn opwindkeer wacht een boete/blaam/dood-
straf (bijlange lange niet, lieverd, die is zelfs niet
voor wie tracht te brouwen een hoogst giftig
onsterfelijkheidselixir). Ernstig: wie verzaakt aan zijn veer-
opdraaiplicht dient geblinddoekt te zoeken voor de bouw
van een alles-wordtbeter-
man bijzondere bouten, talloze schroeven uit
schroot.
Hap
Omdat appels zo mooi stapelen wou ik er
stapelen onder je huid. Je benen, schedel, borst
vol appels, van die gele die vol vlekken en vol
builen. Slechts één rode, glanzende
volmaakte die zich tijdens het bewegen door je lijf
verplaatst. En dan te kunnen raden waar, in welke van je
ledematen hij precies verborgen zit, om telkens ik
het juist gok hem eruit te halen, er
een hap uit nemen, nietig weliswaar maar maal oneindig maakt
onloochenbaar geschonden.
Karper
Dat niemand ooit de hele vorming van een ijsvlakte zag,
echt elke tel van hoe een vijver tot betreedbaarheid
stolt. Allicht is daar geen enkele totaalgetuige van, nu en
vroeger niet. Dat zekere raakpunt met
mensen uit eerdere tijden maakt hen plots nabij, alsof ze door
de troebele ijsspiegel naar mij kijken. Vooral in het midden
bij de vastgevroren karper in het wak als een tijdgat, waardoor zij
wel de troost lijken te seinen dat zij uitgerekend nu
met ongeveer evenveel ontbreken, aan de andere zijde zijn als wij
zenuwcellen hebben, als zit er in ons hoofd
van elk van wie hier is geweest
de felste sprankel.
Veld
Misschien is voetbal écht het enige doel,
ook van het onderbewustzijn en het bewuste: twee delen
enkel en alleen omdat een match twee ploegen
vereist. Ooit stelt de helft van je neuronen bewust voor
een bal, zo groot en zwaar als het hoofd zelf, waarin
groeit buiten jezelf om de geurherinnering van
pasgemaaid gras: het veld. Eerst wint de bal, zie je hem
haarscherp voor je, tot op de stiksels van je lederen
schedel. Dan scoort de onbewuste grasgewaarwording, vult
kruidig groen je brein tot het haast knapt en slechts
het kriebelen van een laken langs je wang al veroorzaakt
een resettende, alles opnieuw mogelijk makende
aftrap.
Zaal
Een man of vrouw aanstellen
die ergens voltijds in een zaal
stoelen openvouwt
één stoel voor elk ding dat ik jou niet zeg, voor elke nietaanraking.
En dan daar heen te kunnen gaan, jij, ik
elk afzonderlijk daar plaats te nemen even maar, misschien
wel binnensmonds de reeds geplaatste stoelenrijen tellend.
Het niet-gebeurde overschouwelijk maken en
bezoekbaar.
Ruth Lasters
Wil jij meer weten over Ruth Lasters of heb je een vraag aan haar of wil je gewoon informatie opvragen? Neem dan contact met haar op via info@ruthlasters.be of ga door naar contact.
